მომართვი ერთი კონა ყვავილი.

ვარდი ყვავილთა დედოფალია,

იასამანი,–სურნელი ნაზი,

ნარგიზიც მეტად ლამაზია და

ია კი ძლიერ ნაზი და ნაზი...

რომელ ყვავილებს მომართმევდი ძვირფასო ნეტავ?–

ვარდს, იასამანს, ნარგიზს თუ იას,–

მე ყველა მიყვარს, შევხარი ყველას,–

მომართვი ერთი კონა ყვავილი...

სანამდე ცოცხლობს ადამიანი,–

ჩვენ არად ვაგდებთ მის არსებობას;

მის ხასიათს და მის აღტაცებას;

მის სიარულსა, თუ გამოჩენას.

არაფრად ვაგდებთ  ჩვენ მას საერთოდ

და დადის იგი, როგორც რომ ყველა,–

დადის, დადის და ტირის–ხარობს,

ხანაც უბრალოდ და შეუმჩნევლად.

ხოლო, როდესაც ადამიანი

მოკვდება,–უკვე აღარასა გრძნობს,–

მერე კი მივალთ, ყვავილს დავაფენთ

და მერე ვდარდობთ და ვნაღვლიანობთ.

აბა მითხარით,–მკვდარს რას უშველის,

ჩვენი დარდი და ნაღველი მხოლოდ,

ანდაც ყვავილნი,–ულამაზესნი,

მკვდარს რაღად უნდა მითხარით მხოლოდ?!

ამიტომ შეგთხოვ ძვირფასო ახლა,–

მომართვი ერთი კონა ყვავილი,

სანამდე ვცოცხლობთ,– ვიყოთ ჩვენ ერთად

და გავუხაროთ ერთმანეთს გული.

                                        29 . ივნისი.  1991 წ.

თუნდაც ასეთი ყვავილი, ზედ კალია, რომ აზის, 2014 წელი  :D