რატომ მოხვედი...

რატომ მოხვედი, თუ  წახვიდიდი,

რად  გამახარე, თუ დამტანჯავდი,

რად შემიყვარე განშორებისას

და რად იტკინე შენ წრფელი გული.

ვიცი, შენ  ახლა ჩემზე ფიქრობ, დაღონებული,

ვიცი რომ ძლიერ  ნაღვლიანობ , რადგან დამშორდი,

ვიცი გიყვარვარ კარგო, მაგრამ არ შემიძლია,

არ შემიძლია შეგიყვარო მე მთელი გულით.

არ ვიცი, მაგრამ ჩემი გული, ჩემი გონება

სხვისკენ ისწრაფვის და არაფერს არ ეგუება,

–ვინ არის ის სხვა?! – მეკითხები, მაგრამ არ ვიცი,

არ ვიცი თვითონ მეც ვინ არის ის პიროვნება.

ო, მაპატიე, შენ გთხოვ, ისევ შენ გეუბნები,

მე არ მინდოდა, უიმედოდ შეგყვარებოდი,

ო, მაპატიე, დამივიწყე, კვლავ გევედრები,

რომ სიყვარული გაგიმწარე შენ საფიცარი.

არვიცი რატომ, მაგრამ მე შენთან,

არა–რა ძალმიძს საუბარი და შეყვარება,

არ შემიძლია შენი ნახვა შენთან შეხვედრა,

ამიტომ ვცდილობ მე გაქცევას,– შორს სადმე შენგან.

ოჰ,  ბედისწერას ხომ ვერ გაუგებს ადამიანი,

მე ვერ გეტყვი შენ, თუ რა მელის მე მომავალში?–

იქნებ ამ ქვეყნად დაკარგული ბევრი არ არის,

იქნებ კვლავ ისევ გამობრწყინდეს ტრფობა ნამდვილი.

9 ივლისი 1991 წელი სამშაბათი.

p.s.

კაციც და ქალიც, მიტომ შექმნილა, მხოლოდ ამ ქვეყნად,

რომ სიყვარული იგემონ მათ ამქვეყნიური,

რომ შეიყვარონ მთელი გულით ერთმანეთი და

გაათბონ გულნი და დაიცვან მათ ერთმანეთი.

9 ივლისი 1991 წელი სამშაბათი.

ეს ლექსი მივუძღვენი ერთ ადამიანს, რომელსაც ჩემთან დაახლოება არ გამოუვიდა ჩემი ხასიათის გამო. კარგი ადამიანი იყო. ღმერთმა ბედნიერება მისცეს.