სიყვარული დიდი სიხარულია,
სიყვარული დედა არის ოცნების,
სიყვარული ცრემლიც არის იქნება,
იქნებ კიდეც, არაფერი არ არის.
სიყვარული ცხოვრებას სდევს მუდამ თან,
სიყვარული ცხოვრებას გაგიმწარებს,
იქნებ ჯობდა არვინ შეგყვარებოდა,
ნეტავ ღმერთო სიყვარული რა არის?
სიყვარული მზეა გულის გამთბობი,
სიყვარული მთვარიანი ღამეა,
სიყვარული წვიმაც არის და თოვლიც,
ნეტავ კიდევ სიყვარული რა არის?
სიყვარულო! – ადამიანის სულო,
სიყვარულო! – გულო ადამიანის,
სიყვარულო! – სილამაზევ, მშვენებავ,
დამეხსენი, ეს ცხოვრება მეძნელა.
5 მაისი 1991 წ.
შენ, გაზაფხულის ზარო და რეკვავ,
შენ, დიდო ნისლო, დიდო ნათებავ,
შენ სილამაზევ, შენ აღმაფრენავ,
ხმაურო, ელვავ, ჭექა- ქუხილო!!!!!!
შენი გრუხუნი ჩაგვესმის მეხად,
შენი ხმაური ბევრსა შიშსა ჰგვრის.
მაშ გაუმარჯოს შენს სიძლიერეს, შენსა მშვენებას,
შენს სილამაზეს,– ამ გაზაფხულის პირველ დღეებში!
იქუხე, იქუხე, იქუხე მძლავრად! –
გამოაფხიზლე ხალხის გულები,
შენ მოგვიტანე ჩვენ სიხარული,
გამოგვაღვიძე და დაგვანახე ჩვენი ცხოვრება– მწარე ჯურღმული.
იელვე, იელვე, იელვე ძლიერ! –
შენ გაანათე ირგვლივ ყოველი,
შენ დაგვანახე ჩვენი სიბნელე,
გამოგვაფხიზლე აწ და მარადის!!!
27 მაისი. 1991 წ.
